"ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ"
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ
|
John Amos Comenius (1592-1670)
Υπήρξε ένθερμος οπαδός της μάθησης μέσω των αισθήσεων
Πρέσβευε ότι το παιδί θα έπρεπε να βιώνει το πραγματικό αντικείμενο μελέτης πριν διαβάσει για αυτό
Πίστευε ότι η χρήση των αισθήσεων – όραση, ακοή, γεύση, αφή – είναι η οδός μέσα από την οποία τα παιδιά θα έρχονταν σε επαφή με τον φυσικό κόσμο
Σαν προετοιμασία για την μελέτη των φυσικών επιστημών, τα παιδιά θα έπρεπε πρώτα να «συνάψουν γνωριμία» με στοιχεία όπως νερό, γη, φωτιά, βροχή, φυτά και πέτρες
|
|
Jean-Jacques Rousseau (1712-1778)
Συνέχισε τις ιδέες του Comenius
Πίστευε πως η σωματική δραστηριότητα είναι πολύ σημαντική στην εκπαίδευση ενός παιδιού
« [τα παιδιά…] είναι περίεργα και αυτή η περιέργεια θα πρέπει να χρησιμοποιείται στο έπακρο»
Η εκπαίδευση πρέπει να ασχολείται περισσότερο με τις αισθήσεις και τη λογική παρά με τη λογοτεχνία και τη γλώσσα
Τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν μέσα από άμεση εμπειρία παρά έμμεσα από βιβλία
|
|
|
|
|
 Johann Henrick Pestalozzi (1746-1827)
Τόνιζε τη χρήση άμεσων, από πρώτο χέρι εμπειριών και πραγματικών αντικειμένων.
Πέρα από την ανάγνωση, γραφή και αριθμητική, δίδασκε πρακτικές δεξιότητες όπως αγροτική, οικοκυρική, γνέσιμο και ύφανση.
Η αυλή του σχολείου χρησιμοποιούνταν για μελέτη περιβάλλοντος και γεωγραφία.
Η μεθοδολογία του βασίζονταν στην πεποίθηση ότι οι μαθητής θα χρησιμοποιούσε αυτές τις πρωταρχικές εμπειρίες σε αργότερο χρόνο για να σχηματίσει αρχές και γενικεύσεις δικές του.
|
|
Herbert Spencer (1820-1903)
«Ο κυριότερος στόχος της εκπαίδευσης δεν είναι η γνώση, αλλά η δράση»
|
|
John Dewey (1859-1952)
« Η πρώτη προσέγγιση σε οποιοδήποτε μάθημα στο σχολείο, αν πρόκειται να ενεργοποιηθεί η σκέψη και όχι να μαθευτούν απλώς λέξεις πρέπει να είναι όσο το δυνατόν «αντισχολική»
|
|
Kurt Hahn (1886-1974)
- «Πατέρας» της σύγχρονης βιωματικής εκπαίδευσης μπορεί να θεωρηθεί ο Γερμανός Kurt Hann, ιδρυτής του πρότυπου βιωματικού σχολείου στη Σκωτία το 1933. Το εκπαιδευτικό του μέσο ήταν συχνά σωματικό αλλά το επιθυμητό αποτέλεσμα ήταν σε μεγάλο βαθμό ψυχολογικό και κοινωνικό. Στόχος του ήταν ο κάθε μαθητής να αναπτύξει εσωτερική δύναμη, χαρακτήρα και αποφασιστικότητα
|
|
ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ;;;
- Για να διαδοθεί η ιδέα της Υπαίθριας Διαβίωσης και Υπαίθριας Εκπαίδευσης σε πανελλήνια κλίμακα
- Για να παρέχουμε εργαλεία και τεχνογνωσία στους εκπαιδευτικούς που θέλουν να «βγάλουν τα παιδιά τους από την αίθουσα»
- Για να συστηματοποιήσουμε και να επισημοποιήσουμε κάτι που γίνεται άτυπα εδώ και χρόνια και για να του δώσουμε μια ολοκληρωμένη περιβαλλοντική διάσταση
- Για να προκύψουν συνεργασίες και συμπράξεις μεταξύ σχολείων
|
|
ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ Η Υ.Δ ΜΕ ΤΗΝ Π.Ε;;;
- Η διαβίωση στο ύπαιθρο δεν αποτελεί από μόνη της Π.Ε. , ιδίως σε περιπτώσεις που δεν ακολουθεί τους βασικούς κανόνες σεβασμού στο γύρω χώρο.
- Η υπαίθρια διαβίωση δεν αποτελεί θέμα Περ/κής Αγωγής. Είναι μια παιδαγωγική προσέγγιση σε περιβαλλοντικά προγράμματα.
- Η διαβίωση στη φύση δίνει πολλές αφορμές και ερεθίσματα για ανακαλύψεις και περαιτέρω συζητήσεις και συμπεράσματα.
- Η διαβίωση στη φύση παρέχει βιώματα στους μαθητές, αναθεωρεί αξίες και πράγματα δεδομένα (νερό, ζέστη, ασφάλεια, ενέργεια κα). Μέσα από την αμεσότητα με τη φύση προκύπτει συναισθηματική εμπλοκή σε περιβαλλοντικά ζητήματα που πρέπει να προηγείται οποιασδήποτε θεωρητικής προσέγγισης
|
| Παρακάτω μπορείτε να βρείτε συννημένα τη συντονιστική επιτροπή και την παιδαγωγική ομάδα του Δικτύου. |
Συντονιστική επιτροπή - Παιδαγωγική ομάδα.docx
